مخراج کاری نگین چیست؟ نحوه و قرار گرفتن نگین ها بر روی پایه یا همان مخراج کاری، قسمتی از طراحی درست انگشتر می باشد.
– پایه چنگه ای (prong):
این نوع پایه بیشتر برای مدل های تک نگین سولیتر (solitare)، استفاده می شود و توجه بیننده را بیشتر به نگین معطوف می کند تا به فلزی که آن را احاطه کرده است.
وظیفه اصلی پایه، نگهداری نگین به صورتی امن است، ضمن اینکه اجازه دهد تا نور به راحتی وارد الماس شده و بیشترین درخشش را داشته باشد.
هرچه میزان فلز به کار رفته در پایه بیشتر باشد، نگین محفوظ تر است و هرچه کمتر باشد، امکان درخشش الماس بیشتر می شود.
– پایه چنگه ای وی (V) شکل (V-prong):
چنگه هایی که از بالا به صورت (V) شکل، انحنا داشته باشند را مدل چنگه ای وی شکل می گویند.
این نوع پایه معمولاً برای الماس هایی با گوشه های زاویه دار مثل گوشه های برش مربع شکل پرنسی یا نوک الماس گلابی شکل استفاده می شود.
این نوع چنگه حفاظتی مضاعف را به زاویه هایی که ظریف و شکننده هستند و یا در معرض آسیب دیدگی قرار داند را می دهد.
نوع دیگر مدل پایه چنگه ای ، اشتراکی (common prong) است. در این مدل سنگ ها را طوری کنار هم قرار می دهند که چنگه های اضافی در آن استفاده نمی شوند.
– پایه دیواره دار یا حفره ای (Bezel )
در این مدل، یک دیواره از فلز گرانبها دورتادور الماس را احاطه می کند.
نوع دیگر آن به صورت قوسی، فقط قسمتی از الماس را در بر می گیرد که به این مدل نیمه دیواره می گویند که شاهری مدرن به آن می دهد.
این نوع پایه برای مدل هایی با برش فانتزی استفاده می شود، مانند مدل گلابی شکل که یک قوس از فلز گرانبها به دور گوشه پهن گلابی و چنگه وی شکل ، قسمت باریک آن را در بر می گیرد.
– پایه کانالی (Channel)
این پایه مخصوص، الماس های گرد است و ظاهری براق و مجلل را به وجود می آورد. با انتخاب الماس های گرد، طراح صفی مرتب از سنگها را با درخششی بیشتر از سنگهای باگت خلق می کند. در این مدل، نگین ها به خوبی محافظت شده و لبه های آنها در معرض هیچ گونه ضربه و سائیدگی قرار نمی گیرد.
– پایه سنگفرشی (Pavé)
وقتی که سطح انگشتر از تعدادی الماس ریز پوشیده شده باشد، پایه سنگفرشی (Pavé) نامیده می شود. این نام، اسمی مناسب می باشد، زیرا سطح آن مانند یک تکه از خیابان زیبا فرش شده با سنگ های گرانیتی است.
در این نوع پایه، اندازه الماس ها باید دقیقاً یکسان باشند. اگرچه سایز آنها کوچک است، در مجموع هر سنگ به پراکندگی نور این مدل کمک می کند.
برای تشخیص کیفیت انگشتر، دقت کنید سطح آن مانند فرشی از جواهرات به نظر برسد.
ارزش چنین انگشتری، مانند مدل تک نگین چندان مشهود نیست اما وقتی شما زحمت ساخت آنرا در نظر بگیرید، قیمت عادلانه ای را برای آن می پردازید.
– پایه مهره ای (Bead)
وقتی که الماس ها طوری قرار گرفته اند که از هم کمی فاصله داشته باشند، اصطلاحاً پایه مهره ای (Bead)، نامیده می شوند.
در این مدل، نگین ها بزرگتر و برجسته تر هستند.
طراح جواهر با ایجاد تنوع در اندازه سنگها و اندازه پایه می تواند مدل های زیبا و خلاقانه ای را ایجاد نماید.
– پایه خوشه ای (cluster)
نوع دیگر از طرح یک پایه و تعدادی الماس ریز است که می توانند به صورت یک گل یا طرحی تخیلی در کنار هم قرار گیرند.
این پایه معمولاً در چند سطح با ارتفاعی قابل ملاحظه بالای دست قرار می گیرد که ممکن است بسیار باز و فضاگیر باشد و یا ممکن است فشرده تر باشد.
شکل انگشت در انتخاب هر کدام از اینها موثر است. به خاطر داشته باشید، نوع باز توجه را از انگشتان دور و بر عکس نوع فشرده، توجه را به سمت دشت و انگشتان جلب می کند.
– پایه تراز (Flush)
در این نوع پایه سطح نگین با سطح پایه هم تراز بوده و فقط سطح خارجی و کمی هم از قسمت بالایی نگین دیده می شود. این مدل کاملاً بر خلاف اصل ارتباط الماس با نور است، ولی کاملاً در حال رواج پیدا کردن است و برای کسانی مناسب است که ایده درخشش نوری مانند ستاره در آسمان را می پسندند.
– پایه بالرین (Ballerina)
یکی از انواع انگشترهای کلاسیک، مدل چند نگین بالرین است که زیبایی خود را از نحوه قرار گرفتن باگت هایی گرفته اند که به صورت مخروطی به دور یک مرکز ردیف شده اند و ظاهری مانند دامن بالرین ها را به وجود می آورند.