تَمبر یا
تمبر پستی مدرکی چاپی است که نشان‌دهندهٔ پیش پرداخت مبلغی برای خدمات پستی است.
تمبر معمولاً به‌صورت کاغذی کوچک و چهارگوش تهیه می‌شود که در چهار سوی آن، کاغذ حالت دندانه‌دار دارد و در پشت آن چسبی خاص مالیده شده که با برخورد آب، خاصیت چسبندگی پیدا می‌کند.
چسباندن تمبر به یک نامه یا بستهٔ پستی نشان‌دهندهٔ این است که فرستنده، مبلغ لازم برای ارسال محموله را به‌طور کامل، یا بخشی از آن را، پرداخته‌است. درصورتی‌که ارزش تمبر الصاقی کمتر از بهای خدمات پستیِ مربوطه باشد، گفته می‌شود که محموله «کسرِ تمبر» دارد.
واژۀ «تمبر» برای پست در فارسی از زبان فرانسوی (timbre postal) وام گرفته شده‌است. در پارسی سره از واژهٔ «پـِیکه» بدین‌منظور استفاده می‌شود.
قدیمی‌ترین
تمبر رسمیِ ایران معروف به تمبر باقری در روزگار پادشاهی ناصرالدین شاه قاجار، در سال ۱۲۹۲ ه.ق برابر با ۱۸۶۸ م منتشر شده‌است. نقش این تمبر، نشان رسمی دولت وقت ایران، شیر و خورشید، است که درون دایره‌ای قرار گرفته و در چهارگوشۀ آن بهای هر تمبر به فارسی درج شده‌است محمد مهروان و ناصر گرجی از طراحان تمبر در ایران هستند.
در سال ۱۶۳۵ م، یکی از کارمندان پُست فرانسه به نام مسیو ولایه پاکتی با علامت ویژه ابداع کرد و به‌جریان انداخت. پس از وی یک نفر سوئیسی به نام جیمس چالمره تمبرهایی در چاپخانۀ خود چاپ کرد و آنها را در سال ۱۸۳۴ به دولت بریتانیا عرضه نمود
در سال ۱۸۷۳ م، رونالد هیل، کارمند ارشد ادارۀ پست بریتانیا اهمیت کار را در مجلس عوام به تأیید رساند.
دولت بریتانیا در ماه مۀ سال ۱۸۴۰ نخستین تمبر دنیا را به ارزش یک و نیم پنی، با تصویر ملکۀ انگلیس (معروف به پنی سیاه) چاپ و منتشر کرد. به‌این‌ترتیب رونالد هیل پدر و ابداع‌کنندۀ تمبر پستی در جهان است