همه ما می دانیم که انگشتر دست ساز گرانتر است از انگشترهای ماشینی که با ریخته گری تولید می شوند . حالا بپردازیم به ترفندها :
قیمت انگشترهای ماشینی به شرطی که سنگ خوبی داشته باشند از ۵۰۰ هزار تومان بیشتر نمی شود اما انگشترهای دست ساز به واسطه هنر بکار رفته حین کار و سنگ مناسب تا چندین میلیون هم قیمت گذاری میشود.
۱ : چون انگشتر دست ساز گرانتر است بنابراین حتما کار بیشتری بر روی آن انجام شده و ظاهر بهتری دارد . انگشترهای دست ساز معمولا جلای فلزی دارند چون جلا داده شده و پولیش شده اند (۶ تا ۱۸ هزار تومان) . البته رکاب های ماشینی که می خرند و در فروشگاهم عرضه می کنند نیز جلا داده شده اند و ظاهر آنها مرتب است ولی معمولا این کار را نمی کنند چون قیمت انگشتر ۶ تا ۱۸ هزار تومان بالا می رود .
۲ : در هنگام ساخت انگشتر دست ساز، رکاب تحت اختیار انگشترساز است و بر کل آن کنترل دارد . اگر در هنگام ساخت خرابکاری شود، انگشترساز بلافاصله آن را برطرف می کند اما در هنگام تولید ماشینی و ریخته گری، کنترل کردن مسیر جاری شدن نقره مذاب در اختیار ریخته گر نیست . اگر ریخته گری به آهستگی انجام شود ممکن است در جایی نقره منجمد شود و مسیر حرکت بقیه مذاب را ببندد . اگر خیلی سریع ریخته شود، بعد از سرد شدن (و کاهش حجم) ممکن است مک یا حفره گازی داخل رکاب باقی بماند . به طور ویژه به لبه های تیز توجه کنید . در انگشترهای ماشینی، لبه ها معمولا مقداری پلیسه دارند . نیاز به ذره بین هم نیست ! با چشم دیده می شود . کارهای ماشین به لحاظ تکنولوژی بالا ساخت تایلند می باشد که البته متاسفانه فروشگاه مجازی غیرمعتبر مخصوصا فروشگاه تلگرامی و اینستاگرامی بدون نماد اعتماد الکترونیکی نقره چینی ماشینی را بجای نقره تایلندی ماشینی میفروشند و بعضی ها هم گول قیمت پایین را می خورند .
۳ : به عیار نقره توجه کنید . معمولا عیار نقره در انگشترهای ماشینی پایین است . عیار ۸۴ قطعا ماشینی است البته در قدیم ! الان اغلب انگشترهای ماشینی دارای عیار ۹۰ است . عیار ۹۲۵ معمولا دستی است ولی انگشترهای ماشینی ۹۲۵ هم دیده شده که البته جدیدا خیلی رایج شده است . عیار ۹۵ قطعا دست ساز است البته ۹۲۵ رایج تر می باشد . عدد عیار نقره معمولا در زیر رکاب یا داخل رکاب (با سنبه) درج می شود .
۴ : این نکته را یک انگشترساز معتمد به من نشان داد که تعداد زیادی از انگشترهای شخصی ام را از او خریده ام .
داخل انگشتر و زیر نگین را بازرسی کنید . در انگشترهای دست ساز معمولا زیر نگین و داخل رکاب بسیار تمیز است زیرا انگشتر را مانند ساعت پهن شده از ریخته گر تحویل می گیرند . در آن زمان می توانند داخل دهانه انگشتر و زیر نگین را جلا بدهند، پولیش بزنند و طراحی کنند . سپس انگشتر را خم می کنند، به سایز معینی در آورده و جوش می دهند . در انگشترهای ماشینی چنین عملیاتی امکانپذیر نیست . از یک طرف به دلیل قیمت پایین آن تمیز کردن داخل رکاب توجیه اقتصادی ندارد . از طرف دیگر دسترسی به زیر نگین وجود ندارد و نمی توان آن را سنباده زد یا با نمد براق کرد .
بنابراین اگر نتوانستید از ظاهر انگشتر تشخیص بدهید (و کار ریخته گر بسیار تمیز و خوب بود) زیر نگین را نگاه کنید؛ جایی که در دسترس نیست و در انگشترهای ماشینی معمولا سیاه و بد منظره است .
البته این نکته را تاکید کنم که در ۹۹% موارد نیاز به بازرسی داخل رکاب و زیر نگین نیست چون سطح زبر و دون دون روی رکاب و نیز پلیسه های ریخته گری خودشان فریاد می زنند . البته یک بار هم فروشنده دو رکاب به من نشان داد و تاکید کرد که ماشینی هستند ولی غیر قابل تشخیص با رکاب دستی هستند که بعد از بازرسی دقیق متوجه شدم حق با اوست (عکس زیر) . طرح های ساده را معمولا به صورت ماشینی تولید می کنند . توجه کنید این رکاب های اشکی اغلب ماشینی هستند .
